چنانچه نقل شده است؛ پس از این که بنی اسرائیل از چنگال فرعون نجات یافتند، و از دریا عبور نمودند، موظف شدند تا وارد سرزمین فلسطین گردند ولی عده ای گفتند: تا مردم ستمکار از آن سرزمین خارج نگردند ما وارد نمی شویم. موسی (ع) از این سخنان بسیار رنجیده و در پی این نافرمانی، بنی اسرائیل مدت چهل سال در صحرای «سینا» سرگردان ماندند و هرچه کردند به سرزمین دیگری نرسیدند.
در این بحبوحه ی سرگردانی قوم بنی اسرائیل به نافرمانی خود پی برده و به خدمت حضرت موسی (ع) رسیده و عرض کردند: ای موسی؛ از خداوند بخواه که نعمت های خویش را بار دیگر بر ما ارزانی دارد و از این بیابان سوزان و بی آب و علف نجاتمان دهد.

حضرت موسی (ع) درخواست های مکرر آنان را پذیرفت و از خداوند متعال درخواست نمود تا قومش را از آن مهلکه نجات دهد، و در پی آن خداوند ابری فرستاد که هر روز می آمد و بر سر آنان سایه می افکند و همچنین غذاهای لذیذی به امر خداوند برای آن ها فرستاده می شد تا از گرسنگی نجات یابند.

اما قوم بنی اسرائیل قدر نعمت های خدا را ندانستند و وقتی که طعام ها را خوردند و تشنه شدند، باز به موسی (ع) شکایت کردند که ما از تشنگی هلاک شدیم، پس تدبیری بیاندیش. پس حضرت از خداوند درخواست آب نمود، و خداوند سنگی به شکل مربع و به اندازه ی سر انسانی از بهشت برای موسی (ع) فرو فرستاد و دستور داد که عصایش را به آن بزند تا دوازده چشمه ی آب از آن جاری گردد. بر این اساس، حضرت موسی (ع) عصای خود را برداشت و بالای سنگ آمد و عرض کرد: اِلهی بِحَقِ محمَدٍ سَیِدَ الانبیاءِ وَ بِحَقِ عَلیِ سَیِد الاوصیاءِ و بِحَقِ فاطِمةَ سَیِدَةَ النِساءِ و بِحَقِ الحَسَنِ سَیِدَ الاولیاءِ و بِحَقِ الحُسَینِ افضَلِ الشُهداءِ و بِحَقِ عِترَتِهِم وَ خُلَفائِهِم سادَةِ الاَزکِیاءِ؛ و عصای خود را بر آن سنگ فرود آورد و به قدرت کامله ی خداوندی، دوازده چشمه ی آب از آن جاری گردید. (بحارالانوار، ج 91: 8)، و همچنین نقل شده است که لشکر حضرت موسی ششصد هزار نفر بودند که هر روز از آن سنگ آب می خوردند و سیراب می گردیدند، و در اخبار اهل البیت (ع) وارد شده که سنگ و عصای حضرت موسی (ع) در نزد امام زمان (عج) می باشد، به نحوی که امام باقر (ع) فرموده اند: حضرت قائم آل محمد (عج) هنگامی که از مکه بیرون می آید (ظهور می نماید)، منادی آن حضرت میان مردم ندا می کند: اَلا لا یَحمِلُ اَحَدٌ مِنکُم طَعاماً وَ لا شَراباً؛ هیچ یک از شما طعام و آبی با خود حمل ننماید، چرا که سنگ حضرت موسی (ع) را امام زمان (عج) با خود می آورد و نیازی به آب و غذا نمی باشد. (منتخب الانوار: 199؛ بحارالانوار، ج52: 335؛ آمال الواعظین، ج 3: 606- 608، 611- 615)